Dyskopatia lędźwiowa – jak pozbyć się bólu pleców?

Czym jest dyskopatia lędźwiowa i kto jest najbardziej narażony na jej wystąpienie?

Dyskopatia lędźwiowa (inaczej przepuklina kręgosłupa lub przepuklina jądra miażdżystego) jest schorzeniem dolnego odcinka kręgosłupa. Należy do grupy najczęściej diagnozowanych chorób cywilizacyjnych, związanych z dolegliwościami bólowymi pleców. Przyczyną jej rozwoju są zmiany zwyrodnieniowe w obrębie krążków międzykręgowych (dysków) oraz zaburzenia w budowie sąsiadujących mięśni, więzadeł oraz ścięgien.

Dyski znajdujące się pomiędzy kręgami składają się z tzw. jądra miażdżystego oraz pierścienia włóknistego, który je otacza. Rolą krążków międzykręgowych jest ochrona kręgów przed ścieraniem oraz amortyzowanie wstrząsów podczas aktywności. Jeśli dojdzie do odwodnienia, pierścień włóknisty traci elastyczność i odporność na ewentualne uszkodzenia. Jeżeli zostanie przerwany, jądro wysunie się i zacznie uciskać okoliczne nerwy. Taki stan określa się jako wypadnięcie dysku, czemu właśnie towarzyszy dyskopatia.

U osób z przepukliną jądra miażdżystego dolegliwości mogą pojawić się zarówno w obrębie jednego, jak i kilku krążków międzykręgowych. Im starszy pacjent, tym większe ryzyko wielopoziomowej dyskopatii lędźwiowej, ze względu na stopniową utratę wilgoci w tkankach.

Ból towarzyszący schorzeniu spowodowany jest postępowaniem zmian degeneracyjnych w dyskach. Jeśli tkanki zaczną uciskać na rdzeń kręgowy lub korzenie nerwowe w jego okolicy, mogą pojawić się objawy neurologiczne, takie jak zaburzenia czucia, czy niedowłady.

Najczęstsze przyczyny dyskopatii lędźwiowej to:

• siedzący tryb życia,

• anatomiczne wady kręgosłupa lędźwiowego,

• otyłość,

• zbyt intensywne treningi lub praca fizyczna,

• częste pochylanie się w pozycji z wyprostowanymi kolanami,

• dźwiganie ciężkich przedmiotów,

• osteoporoza,

• zaburzenia gospodarki hormonalnej.

Dyskopatia lędźwiowa: objawy

Jeśli dojdzie do uszkodzenia dysku w dolnej części kręgosłupa i pojawi się dyskopatia lędźwiowa, objawy schorzenia wystąpią od razu. Na początku mogą być mniej intensywne, jednak wraz z postępem patologicznych zmian w obrębie krążka międzykręgowego, będą się nasilać. Najczęstsze symptomy, zwiastujące przepuklinę kręgosłupa lędźwiowego to:

• ból kręgosłupa zlokalizowany w dole pleców,

• rwa kulszowa,

• objawy neurologiczne: drętwienie, mrowienie, zaburzenia czucia w nodze,

• wzmożone napięcie mięśni otaczających kręgosłup, powodujące bolesne skurcze,

• problemy z oddawaniem moczu i wypróżnianiem się,

• utrudnione wspinanie się na palce,

• dysfunkcje seksualne.

Rehabilitacja i inne sposoby na dolegliwości, związane z dyskopatią

Dyskopatia lędźwiowa (przyczyny, jak i objawy choroby) powinna być rozpoznana na jak najwcześniejszym etapie, żeby rozpocząć leczenie hamujące postępowanie zmian. Diagnozę stawia ortopeda po zapoznaniu się z objawami, wykonaniu testu Laseque’a i analizie wyników badań obrazowych (RTG, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny), a następnie opracowuje plan, by leczyć dyskopatię lędźwiową u pacjenta. Nieleczona przepuklina kręgosłupa może spowodować zniesienie lub spłycenie lordozy lędźwiowej, co wiąże się z dodatkowym bólem.

W leczeniu dyskopatii lędźwiowej stosuje się zarówno farmaceutyki, łagodzące dolegliwości bólowe, jak i fizjoterapię. Terapeuta edukuje pacjenta, jakich czynności nie powinien wykonywać przy dyskopatii oraz proponuje zabiegi rehabilitacyjne. Przy przepuklinie kręgosłupa lędźwiowego pomocne są masaże, elektrostymulacja i kinesiotaping.

Ćwiczenia wzmacniające mięśnie mogą być wykonywane dopiero po ustąpieniu silnych objawów. Zestaw ćwiczeń dobiera doświadczony terapeuta, po wcześniejszej konsultacji i zapoznaniu się z historią choroby. Jest to doskonała profilaktyka dyskopatii lędźwiowej także u osób zdrowych, narażonych na wystąpienie dolegliwości. To dość spokojne aktywności, wykonywane na macie, dlatego można je praktykować niezależnie od poziomu kondycji.

Jeśli wszelkie metody leczenia zawiodą lub zmiany są bardzo rozległe, ortopeda może zaproponować leczenie operacyjne.

Czego nie robić przy dyskopatii lędźwiowej?

Warto pamiętać, że dyskopatia lędźwiowa ma charakter nawrotowy, co oznacza, że nawet raz wyleczona, może powrócić w tym samym miejscu. Właśnie dlatego tak ważna jest profilaktyka, czyli regularne wykonywanie zaleconych przez fizjoterapeutę ćwiczeń, dbanie o prawidłową masę ciała i nawadnianie organizmu. Przy problemach z kręgosłupem polecane jest głównie pływanie, nordic walking i spacery.

Osoby narażone na nawrót dyskopatii lędźwiowej nie powinny dźwigać ciężkich przedmiotów, ani podnosić rzeczy, schylając się. Żeby sięgnąć po nisko położony przedmiot, należy stanąć w lekkim rozkroku, wyprostować plecy i ugiąć kolana. To pozwoli dłużej cieszyć się zdrowym kręgosłupem i pełną sprawnością.

Podsumowanie

Dyskopatia lędźwiowa to schorzenie związane z bólem i ograniczeniem sprawności fizycznej, dlatego w przypadku wystąpienia objawów, należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem lub fizjoterapeutą. Jeśli okaże się, że przyczyną bólu jest dyskopatia, konieczna będzie rehabilitacja. Wszystkie akcesoria, niezbędne do kinesiotapingu, czy domowych ćwiczeń znajdziesz w ofercie 4FIZJO.

Producent: ZARYS International Group sp. z o.o. sp. k. | Autoryzowany przedstawiciel: ZARYS International Group sp. z o.o. sp. k. | Podmiot prowadzący reklamę: 4FIZJO Group sp. z o.o.

ZASTOSOWANIE: Taśmy oddziałują na receptory bólu, układ chłonny oraz mięśnie i stawy. Wykorzystanie taśm do kinesiotapingu, zwiększa przestrzeń pomiędzy skórą, a warstwą powięziową i mięśniami. Ułatwia w ten sposób przepływ chłonki, a więc drenaż limfatyczny oklejonej okolicy. Dodatkowo pobudza receptory czuciowe w skórze, działając na układ nerwowy przeciwbólowo. Wspomaga odżywienie mięśni, a to pozwala na lepszą ich pracę i szybszą regenerację. Odpowiednio przyklejona taśma pomaga korygować nieprawidłowe położenie stawu. Metoda oklejania jest nieinwazyjna i bezpieczna dlatego może być stosowana również u kobiet w ciąży i dzieci.

PRZECIWWSKAZANIA: Rany, infekcje, różnego rodzaju odczyny zapalne skóry; Ostre infekcje o idiopatycznym pochodzeniu; Tętniaki; Nowotwory; Niezrośnięte złamania; Ostra faza reumatyzmu; Zakrzepica żył głębokich; Niewydolność krążenia w stadium III lub IV według NYHA; Cukrzyca; Łuszczyca; Żylaki; Świeże blizny pooperacyjne; Świeże tatuaże.

Bibliografia:

L. Szczepański, Bóle krzyża – częsty problem w gabinecie lekarza pierwszego kontaktu, "Borgis – Med.ycyna Rodzinna" 1999, nr 3, s. 3-6.

J. Bai, W. Zhang, Y. Wang i in., Application of transiliac approach to intervertebral endoscopic discectomy in L5/S1 intervertebral disc herniation, „Eur J Med Res.” 2017, nr 22, s. 4–13.